Blijf ontvankelijk, blijf openstaan, steeds het nieuwe begroeten, ook omdat je niet anders kunt dan groeien, dat is ingebakken in het leven. In de vacare, het vrij-zijn of leeg zijn, is de roep aanwezig naar vervulling naar het openbloeien. Zo pakken we de draad weer op na de vakantie, zo is het uitkijken naar de opvulling van de vacature, zo mag tot vervulling komen wat reeds als verlangen aanwezig is.

Komend weekend is het monumenten-opendagen, diverse oude gebouwen om even binnen te gluren. Zie dan ook de openruimte, zie dan ook welk idee vorm heeft gevonden in dat oude kasteel, klooster, of landhuis. Ook het hutje en de arbeiderswoning geeft ruimte aan een gedachte, accenten die we nog steeds oppakken.

Bij alle wandelingen langs historische plekken die van wijsheid getuigen, is het meest interessant hoe wij in deze tijd de vertaling maken, met name de vertaling naar binnen “wat het mij zegt”, “wat in mij aangesproken word om tot uitdrukking te komen”.

Een wandeling in de tijdslijn roept steeds een volgend verlangen zichtbaar. Zo ga ik over enkele weken beginnen met een serie ontmoetingen ‘sporen naar jouw persoonlijke spiritualiteit’. 12 keer samenkomen in Tilburg of in Grave. Wil je meer weten of aansluiten; schrijf een pb of naar macair@planet.nl ;tot 16 september staat de inschrijving open; is de stoel voor jou vacant.

Het is weer voorbij die weken van alle verplichtingen laten rusten, of toch weken van opladen en met nieuwe inspiratie verder gaan. De vakantie is afgelopen, de scholen zijn weer begonnen. Dus ook weer het groepje kinderen op de fiets, evenwicht behouden of het gesprek gaande houden. In ieder geval: jij mag weer extra opletten. Wellicht dat het automatisch gaat met de herinnering aan dat vergezicht op Texel. Of misschien blijven oefenen in bewust kijken, de bewustwordingen in jouw leven oppakken. Het gaat zoveel makkelijker in een uitwisselingsgroep.

Zo wil ik weer het nieuwe schooljaar (=levensleer-jaar) beginnen. Om dit jaar aandachtig te kijken naar mijn wereld, om gestimuleerd te worden in een omvormingsproces waarmee ik de toekomst begroet en het verleden vruchtbare bodem laat zijn. Wat een luxe om anderen toe te laten in een bewustwordingsproces. Zo ga ik over enkele weken beginnen in mijn begeesterings-werkplaats om te speuren (sporen) naar een persoonlijke spiritualiteit. 12 keer samenkomen in Tilburg of Grave. Wil je meer weten of aansluiten; schrijf een pb of naar macair@planet.nl ; opdat ik jou meer info kan mailen.

Als je er vele malen bent geweest, en na de teleurstellende tweede keer hebt geleerd om telkens weer zonder verwachtingen te gaan, dan heb je wel ontdekt wat de patronen zijn. Zeker een historische plek doet zijn best om de indruk te geven alsof deze door de eeuwen heen is gefixeerd.

En toch -zelfs kerken die verwijzen naar de eeuwigheid- verandert alles; door het gebruik van de beheerder of door het verstaan van de bezoekers. Was de begraafplaats de confrontatieplek naar het einddoel van jouw levensweg, nu is op deze plek een labyrint als bemiddelaar tussen jouw geschiedenis en toekomst om te kiezen vanuit jouw huidige kernpunt.

Wandel door de geschiedenis van de generaties voor ons, en je kunt nu zien welke erfstukken een plaats gaan krijgen in jouw toekomst. Je (be-)oefent jouw spiritualiteit door handen en voeten te geven aan jouw kernpunt. Wees welkom in het "labyrint" of bij "sporen naar spiritualiteit".

Ze zeggen dat in de vakantie, in een tijd van ontspannen, de inspiratie vanzelf komt. Dus; ik maar wachten. ......

Inspiratie vraagt een wakker-zijn naar de onverwachte verbindingen. De aandacht wordt ergens naar toe getrokken, en in je hoofd ontstaat een creatieve botsing waarvan de link niet direct duidelijk is. Succes om dit te verhelderen voor anderen.

De overstromingen vragen aandacht, ook naar de klimaatveranderingen. Een architect legt verschillende verbanden uit tussen de opwarming en bouwtechnische keuzes. De jaren zeventig doorzonwoningen warmen zo snel op dat men nu een airconditioning erbij wilt hebben. Uit ervaring weet ik dat de kloostercellen koel blijven. Maar daar is het argument om in de contemplatieve sfeer te blijven. Twee elementen van die 17e-eeuwse Italiaanse bouw; temperatuurbeheersing en bezinning. “Wordt geen heethoofd tijdens de meditatie.”

Veel wandelaars komen langs in het gebouw met zijn stilte hoek en timmerplaats, met zijn babbelfauteuil en overnachtingsplek. Zouden de gasten deze buitenkant zaken herkennen als suggestie voor hun eigen binnenkant-leven na de wandeltocht (Walk of Wisdom of Kloosterpad ) ? Het is geen totaalpakket, kies jouw verbindend element om thuis te gaan toepassen.

Bij scouting kenden we verschillende soorten trektochten; goed voorbereid met alles in de rugzak naar specifieke plekken toe, of de korte tocht door dobbelsteen bepaald 1 dag naar het oosten, 1 dag naar het zuiden en 3e dag terug kamp, of zomaar ergens geblinddoekt neergezet met de opmerking "Goede thuiskomst". Iedere trektocht, telkens spannend, altijd teleurstellingen en glorieuze herinneringen. De te-sterke emotionele indrukken van zo'n tocht, ebde na jaren weg, dan kon je met een gerustheid aan de trektocht beginnen, zonder de moeilijkheden te bagatelliseren.

Gisteren had ik weer een groepsbegeleiding, en dit maal met de werktitel "leiderschapsstijlen in klooster (en abdij)", voor een trainingsgroep managers. Ik had me zo voorbereid dat mijn rugzak te zwaar was, terwijl ik toch vertrouwd ben met mijn ondeugd van de tijdsplanning. Op een informeel moment werd genoemd de druk van de eisen die zij op hun schouders voelen "met de SMART-doelstellingen MOET JIJ het wel doen", en alles moet ook als perfect worden gepresenteerd. Daarom deden zij niet mee met Face-boek, was de conclusie die door de anderen werd beaamd.

Met die rugzak van mij was het geen perfecte dag, en ja didactisch waren er wel enige leerpunten. En toch, met de gegroeide ervaring ben ik nu bezig naar de volgende groepsbegeleiding "Wat heeft Corona met ons helpen gedaan?". Het wordt weer een gemeenschappelijke tocht, met specifieke elementen, globaal oostwaarts, en een vermoeden wat 'Thuis' mag zijn.

Eindelijk even niets; rust ; geen prikkels, even mijn gedachten ordenen.

* Kom laat het maar een meditatief moment zijn, al komen de pijn-spoken van gisteren en de angst-demonen van morgen, ga niet schreeuwen, maar blijf in de stilte - die vrede wordt.
* Hoe onrustig de woordenstroom ook mag zijn, de oefening om stil te blijven luisteren naar de stem-lozen, de oren gespitst houden bij iemand die arm is in de taal en toch een verhaal heeft.
* Laat het maar stil zijn, ook in jouw verhaal, de stilte tussen de zinnen verdiepen de betekenis tussen de woorden. Elkaar verstaan in de diepte vraagt toestemming dat even niemand iets zegt.
* Ja samen zo stil kunnen zijn, magisch turen naar het perspectief in het landschap of profetisch de lijnen zien waar onze verhalen zich kruisen.
* Ik verlang niet alleen een minuut stilte voor wat was, maar ik hoop ook op een anderhalve minuut turen voor uitzicht in onze toekomst. Zeg maar even niets, we lopen zo samen verder.